Vandaag raakte ik tijdens een fotoshoot verwikkeld in een prachtig gesprek.
Het ging over jezelf openstellen voor de ander. En hoe mooi het is als diegene datzelfde durft te doen bij jou.
En dat er, binnen die veiligheid van verbinding, steeds meer deurtjes worden geopend om je naar binnen te laten kijken.
Zodat je niet meer bezig bent met uiterlijke kenmerken, levensomstandigheden of de buitenwereld.
Maar afstemt op elkaars binnenwereld.
Het is het mooiste onderdeel van mijn werk.
Afstemmen. Openstellen. Verbinden. En ontvangen.
Mensen écht zien.
Want achter die deurtjes zitten werkelijk de mooiste schatten verborgen.
