Ik beken. Ik ben een amateur.
We willen allemaal een waardevol leven. Hoe je dat doet? ‘Door te weten wat je wil en daar leiderschap over nemen...’ zou mijn alltime-favorite antwoord zijn geweest. Het lijkt belangrijker dan ooit. Dat je weet wat je wil. Dat je een mening hebt. Voor of tegen bent. Meepraat. Dat je leiding neemt. Plannen maakt. En weet wat je volgende stap gaat zijn. Want dan ben je expert. Dan word je gezien. En dàn ben je van waarde. Toch?
Een tijdje geleden las ik een prachtig stukje. In plaats van expert te zijn en het allemaal al weten… werd er geopperd om juist amateur van het leven te zijn. Weet je wat het woord amateur letterlijk betekent? Liefhebber. Dat vond ik zo'n mooie eye-opener! Amateurs hebben het leven lief en zijn gefascineerd te zien hoe verschillend elke dag en elke ervaring is. Juist omdat zij in die ruimte van het niet-weten zitten.
Hmm. Wat een mooi inzicht. En zo welkom om mijn eigen overtuigingen hierover aan de kaak te stellen. Ik merk namelijk dat ik steeds vaker in een welkome staat van niet-weten terecht kom. Dat ik het mezelf toesta niet te weten. En dat ik kan zakken in de ervaring dat alles in beweging is. Dat mijn pad zich als vanzelf ontvouwt… zonder dat ik daar controle over wil of moet hebben. Dat ik geen antwoorden nodig heb. Omdat datgene wat gezien wil worden, zich vanzelf aandient in de natuurlijke stroming van het leven.
Daar alle ruimte aan geven. Die overgave.
Dat is levenskunst.
Liefs,
Kiki
